Leuk en indrukwekkend

Terwijl ik dit tik zit Bastiaan rechts naast me met zijn spelcomputer voor z'n neus en z'n earphone in zijn oor. Door het raampje naast hem zie ik een hardblauwe lucht, maar wanneer ik schuin naar beneden kijk zie ik witte watten zweven over een ZuidFrans landschap. Ik heb samen met mijn zoon een paar dagen in Barcelona doorgebracht. We hadden een eenvoudig pension pal aan de Ramblas en hadden een balkonnetje boven het oergezellige Plaza Real.

Voor we daarnet bij het vliegveld arriveerden, ontbeten we op een terras aan zee (al valt hetgeen Bastiaan op terrasjes bestelt niet direct onder een standaard-ontbijt) om daarna op een zonovergoten strand even lekker de ogen te sluiten en te luisteren naar de golven die richting onze vermoeide voeten kabbelden. Dat geluid werd overigens regelmatig overstemd door aanbieders van cold drinks, kettinkjes, kleden of een massage.

Gisterenavond aten we op een terrasje op de Ramblas en vroeg ik mijn 15-jarige reisgenoot wat hij het mooiste of meest indrukwekkend vond.

Hij vond het lastig om te kiezen tussen twee dingen. Het ene was de Sagrada Familia; de mooiste kerk die hij ooit heeft gezien, zei hij. En dat terwijl hij de afgelopen jaren o.a. de Sint Pieter in Rome, de Sacre Coeur van Parijs, de York Minster en de Oxford Cathedral heeft bezocht.
Maar ik begreep hem wel.
Ook ik was onder de indruk van Gaudi's meesterwerk waar al meer dan honderd jaar aan gebouwd wordt en waarvan lang is gezegd dat het nooit af komt (oplevering schijnt nu in 2026 gepland te zijn).
Ik heb nu het idee dat toen ik er in 1993 met Wilma, mijn ouders en broer was, ze pas net met bouwen begonnen waren, zo groot lijkt het verschil...

Als tweede 'indrukwekkendste belevenis' noemde Bastiaan de rondleiding door Camp Nou. Anders dan ik heeft hij weinig met voetbal, maar dit was ook voor hem echt een belevenis. Het museum met de Europacups en de Wereldbeker, de persruimte, het magistrale uitzicht vanaf de tribunes, het staan naast de grasmat waar Messi een paar uur ervoor in de halve finale van de Champions League tegen Bayern München nog twee keer scoorde... En dan ook nog eens een ervaring met de Oculus Rift, een heel bijzondere virtual reality bril die je zeer overtuigend laat geloven dat je pal naast het doel staat terwijl er gescoord wordt in een bomvol stadion.

Ook werden nog diverse foto's van ons genomen met (een virtuele) Messi, met (een kopie van) de Champions League beker en met het hele elftal. Aan het eind van de rondleiding bleek dat we die foto's - gestopt in een 'Barcelona-boekje' - konden aanschaffen voor 'slechts' 50 euro. Één foto kopen kon ook; die kostte dan een luttele 20 euro...

Ik besloot het niet te doen. Want Spanje zelf heeft het economisch misschien dan wel niet breed, FC Barcelona redt het financieel ook wel zonder mij.

Ik vroeg me af wat ik zélf nou eigenlijk het leukste vond van ons bezoek aan Barcelona, terwijl ik staarde naar de goudgele serveza voor me.
Ik kon me best vinden in de keuze voor de goddelijke Sagrada Familia en het met gouden en zilveren bekers gevulde Camp Nou.
Maar eigenlijk kan ik net zo veel genieten van een etentje en een drankje op een langzaam donker wordende Ramblas.
Komt het misschien omdat m'n bierglas best wat weg heeft van de glimmende bekers uit Camp Nou en dat het gerstenat net zo hemels smaakt als die kerk waar nog altijd aan wordt gewerkt oogt?