'Ik heb vandaag twee mensen gemasseerd', was mijn verrassende antwoord op Wilma's vraag of ik vandaag op m'n werk nog wat had meegemaakt. Wanneer je als echtgenote van een kantoormedewerker zo'n antwoord krijgt kan dat best een verkeerd beeld geven, zeker in een week waarin de film 'Fifty shades of grey' (dames)hoofden op hol brengt.
Ik kon haar echter snel geruststellen. Het waren twee mannen van mijn leeftijd, die naast me zaten bij een congres in Tivoli-Vredenburg in Utrecht. Na een aantal formele presentaties van onder meer een wethouder en een gemeentesecretaris en zware inhoudelijke discussies sloot cabaretier Coen Jutte de middag af met een wat luchtigere en vooral muzikale bijdrage. Eerlijk gezegd vind ik het altijd wat gezocht om aan het einde van zo'n congres radicaal van toon te veranderen met een vrolijke noot en
voel ik me wat opgelaten om (nog voordat de borrel begint) ineens allemaal te gaan staan zingen ofzo. Een paar jaar terug was ik op een congres waar iedereen na afloop tientallen serpentines naar elkaar ging gooien waarna het daardoor ontstane gigantische web van gekleurd papier zogenaamd moest aangeven hoe complex en omvangrijk menselijke netwerken zijn. En een paar maanden terug sloeg mijn hart drie slagen over toen na een presentatie van prinses Laurentien uit alle hoeken van de zaal met een enorme knal massa's confetti over de mensen werden uitgestort.
Maar vandaag moesteen we dus aan het eind van het congres zingen en werd ons gevraagd te gaan staan, een kwartslag te draaien en de nek van je buurman of -vrouw te masseren.
En daarna was de buur aan de andere kant aan de beurt. Wat de link was met het inhoudelijke programma staat me niet meer bij, maar de cabaretier zal er ongetwijfeld een 'logische' draai aan hebben gegeven.
Afijn, ik kon even later met lekkere losse schouders weer de trein in naar huis. Overigens was het congres aan het begin van de middag geopend door minister Plasterk, waarmee ik maar wil aangeven dat zo'n bijeenkomst uit meer dan alleen maar slap gezeik bestaat...
