Toen we een poosje terug met de kerstboom kwamen binnenwandelen, zag ik onze hond meewarig z'n kop schudden. 'Ik zal mensen waarschijnlijk nooit begrijpen' zag ik 'm denken. 'Zijn ze dan nu alweer vergeten dat ze dat ding vorig jaar na drie weken alweer beu waren en op straat gooiden?'
Het woord 'leeg' past dus wel bij januari, net zoals 'vol' bij december past. Want wat zaten eerst de boodschappentassen en de kasten en daarna wijzelf vol. Tussendoor zijn Bastiaan en ik ook nog een middag naar het Top 2000-café in het Museum Beeld en Geluid geweest om even het eindejaars-sfeertje volop mee te maken.
We waren niet de enigen die het een goed idee leek om eens een kijkje te nemen in het café waar de succesvolle radio- en televisieuitzendingen worden gemaaakt. Helemaal overeenkomstig wat nou eenmaal hoort bij december was het ook daar vol.
Maar goed: inmiddels is het begin januari, is Bastiaan's kamer leeg omdat hij bij een vriendje in Ossendrecht logeert en is mijn hoofd dankzij alle vrije dagen weer aardig leeggemaakt. Vanaf maandag aanstaande gaat het werk- en schoolcircus weer volop draaien. Ik wacht nog even met het kijken in mijn werkagenda. Want ookal is het januari, die agenda is helaas niet leeg...