Kinderen vinden het overigens ook leuk om daarbij te helpen. Bastiaan zei laatst dat hij het zo geinig had gevonden om eerder die dag met dat ding de streepjescodes van allerlei willekeurige artikelen in de supermarkt-rekken te scannen. Toen hij mij zag schrikken zei hij lachend ‘geintje hoor, je denkt toch niet echt dat ik zoiets doe..’.

En kijk: wanneer ik er achter kom dat een cassière een foutje in mijn voordeel heeft gemaakt ga ik echt niet terug, maar in dit geval had ik zélf lopen suffen. Dus ging ik met de drie pizza’s onder m’n arm terug naar de zelfscan-afrekenhoek (leuk scrabblewoord trouwens).
Toen ik daar over mijn suffe actie vertelde reageerde het AH-meisje verrast. ‘Wat een eerlijkheid meneer, dank u wel!’. Ook een ouder stelletje dat bij de balie stond te wachten prees mijn gedrag. Het voelde alsof ik elk moment de Nobelprijs voor de vrede overhandigd kon krijgen. ‘Ach’ zei ik, ‘ik roep altijd dat ik van m’n leven nog nooit wat gestolen heb, en dat wil ik zo houden’. Al geloof ik wel dat ik met mijn eerlijkheid de harten van het AH-meisje en dat oudere stelletje heb gestolen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten