De Verderfelijke Vliering

Het zal in het begin van de jaren 80 zijn geweest dat er sexparodieen verschenen van bekende stripverhalen. In die verhalen schoot Lucky Luke niet sneller dan zijn eigen schaduw maar deed hij iets heel anders supersnel. En bijvoorbeeld Asterix z'n toverdrank had een heel andere uitwerking dan gebruikelijk was. Ook van Suske en Wiske was zo'n parodie verkrijgbaar. Geheel in de stijl van de echte Suske en Wiskes - die mooi allitererende titels hadden als De Gladde Glipper, De Duistere Diamant en De Kale Kapper - heette dit meesterwerk de De Glunderende Gluurder. Prikkelende literatuur was het niet echt, maar als twintigjarige was het destijds geinig en 'spannend' om die doorgaans zo keurige striphelden in allerlei ‘stoute’ situaties aan te treffen. Dus ja, ook ik had een ‘glunderende gluurder’ aangeschaft…

Laatst had ik het met Bastiaan over een aantal 'onschuldige' oude stripboeken van Wilma en mij, die op de vliering lagen en waarschijnlijk wel leuk zouden zijn voor een tien-jarige. Ik wist dat er het een en ander van Guust Flater zou liggen, maar ook Jan, Jans en de Kinderen zijn ooit met z’n allen op onze vliering beland.

Terwijl ik de vlieringtrap naar beneden vouwde herinnerde ik me de ‘glunderende gluurder-strip’ die – zo vermoedde ik – tussen de stapel nette strips was terechtgekomen. Op de vliering aangekomen riep ik ‘even wachten hoor’ naar Bastiaan, pakte ik de sexparodie en legde hem snel onder een kartonnen doos. En nadat ik de vlieringtrap weer was afgedaald mocht nu mijn zoon hem bestijgen.

Al snel hoorde ik ‘hé pap, wat is dit nou voor een rare Suske en Wiske?’, waarna ik verbaasd het trapje weer op-stiefelde. Ai, da’s waar ook… ook Wilma had destijds in haar jeugdige onbezonnenheid zo’n ‘gluurder’ gekocht. Toen we halverwege de jaren tachtig gingen samenwonen bleken we veel boeken dubbel te hebben; ook deze! ‘Leg maar weg’, zei ik snel, ‘die is niet voor kinderen’. Dat deed Bastiaan. Wel vroeg hij me later ‘maar pap, wat zag ik nou voor plaatje op de kaft?’.

Met een of andere rotsmoes heb ik me eruit gered. Maar ik voelde mij even een Betrapte Belhamel tegenover mijn Nieuwsgierige Nageslacht.