Ik raakte wat aan de praat met de vrouw die het rijtuig bestuurde en het viel haar op dat m'n hond zo goed naar me luisterde. Dus ik begon trots te vertellen wat m'n hond allemaal kon en snapte en hoe slim dat beest wel niet was.
Ondertussen keek ik naar haar hond, die wat sullig naast het invalidekarretje meehobbelde. Zijn baasje vertelde me dat haar hond ook slim was. Het was namelijk een 'ADL-hulphond', die erop getraind is om iemand met een lichamelijke beperking te assisteren bij Allerlei Dagelijkse Handelingen. Zo'n hond kan bijvoorbeeld deuren openen en weer sluiten, een liftknop bedienen, het licht aandoen, kledingstukken uittrekken en voorwerpen van de grond oprapen.

Terwijl ze me dat vertelde keek ik nog eens naar mijn hond en vond ik dat ineens maar een onderontwikkelde sukkel. Al vind ik wassen wel een lastige klus. Ikzelf doe zaterdag ook wel eens de was, maar krijg regelmatig van Wilma te horen dat ik de verkeerde kleuren bij elkaar stop. Ik heb daar geloof ik niet zo'n gevoel voor, voor die kleuren... Maar sommige honden kunnen het dus. 'Een hond kan de was doen' hoort het spreekwoord eigenlijk te zijn. En dat terwijl een hond toch echt kleurenblind is...
kleurenblind
Geen opmerkingen:
Een reactie posten