Als ik nog vergeetachtiger wordt moet ik er misschien eens over nadenken om een wekservice in te schakelen. Zo’n wekservice had ik ooit, toen ik met een paar vrienden op interrail-vakantie was. Op een Grieks eiland sliepen we op het strand en elke morgen werden we door een politieagent wakker gemaakt, met de mededeling dat we daar niet mochten slapen. Geweldig toch!
Tijdens de eerste nacht in Griekenland ging het trouwens anders. Omdat we midden in de nacht met de trein in Athene aankwamen, konden we geen plaats meer vinden in een hotel of herberg. Daarom besloten we een straatje in te lopen en in een willekeurig tuintje te gaan slapen. Toen we al een poosje in onze slaapzak lagen te doezelen werd ik wakker omdat ik het tuinhek hoorde opengaan. En nog voor ik iets wilde zeggen viel er een vent languit over ons heen. In het pikkedonker had hij ons niet zien liggen, en hij schrok natuurlijk gigantisch. Dat zou mij ook gebeuren wanneer ik in m’n tuin zou struikelen over een paar buitenlanders in een slaapzak!
Snel stond hij op en verdween hij het huis in, terwijl hij in het Grieks nog het een en ander riep naar ons. Omdat we verwachtten dat hij snel weer – misschien met een paar sterke vrienden of met een luchtbuks – naar buiten zou komen, pakten we rap onze spullen weer in en wilden we net de rugzakken omdoen om de tuin uit te stappen, toen we vanuit het huis werden geroepen.
We werden uitgenodigd om naar binnen te komen en troffen daar tot onze verrassing een illegaal gokpaleis aan. Enkele tientallen mensen zaten aan black jack-tafels en stonden bij roulette-tafels. Na een poosje daar te hebben rondgelopen werden we een kamer ingeleid waar we konden slapen. Wat een gastvrijheid! En ’s morgens werden we wakker van de geur van heerlijke verse broodjes, drankjes en allerlei soorten fruit.
Ja zeg, zó zou ik het moeten regelen. Niet meer wakker worden van het geluid van de wekker, maar van de geur van een vers croissantje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten