Tijdens de vakantie gebruik ik m'n creditcard erg veel. Lekker makkelijk, ik doe dat inmiddels al vele jaren. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet meer zo secuur als in de eerste jaren alle Visa-bonnetjes van tolwegen, campings, supermarkten, restaurantjes en attracties bewaar. Vroeger ging ik er na de vakantie, wanneer de Visa-rekening kwam, eens goed voor zitten om alles op te tellen en te vergelijken. Maar ik ben daar wat gemakkelijker in geworden..
Toch loonde het wél. Zo ontdekte ik een paar jaar geleden, toen we al lang en breed weer thuis waren na een vakantie in de Dordogne, dat op een kassabon van de Champion Supermarché 99 euro in rekening was gebracht voor een chou rouge. Ik heb er het woordenboek op nageslagen en het bleek om een rode kool van 99 euro te gaan. Hier klopte dus iets niet... In mijn beste Frans heb ik de Champion van Sarlat een brief gezonden, met een afschrift van de bon erbij. En toen daar niet binnen een paar weken op werd gereageerd heb ik ze er via de mail aan herinnerd. Enkele weken later kreeg ik cheques thuis waarmee ik het geld op een postkantoor in Nederland kon afhalen (helaas minus de transactiekosten die de banken hadden gemaakt). Maar goed, het gaf een voldaan gevoel dat we zo'n 70 euro terugkregen én dat mijn Frans blijkbaar goed en overtuigend genoeg was om dit voor elkaar te krijgen.
Gek toch hè, dat in deze tijd van streepjescodes en scanners bij de kassa's zo'n rare fout gemaakt kan worden. Eerst dacht ik dat bijvoorbeeld in plaats van 99 eurocent per abuis 99 euro was ingetikt. Maar toen ik Wilma vertelde wat de Nederlandse vertaling van een chou rouge was, zei ze me dat we helemaal geen rode kool gekocht hebben in de vakantie. En daar is wat voor te zeggen, want die dingen zijn niet te betalen in Frankrijk..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten