Verdacht

Na die afschuwelijke gebeurtenissen vorige week dinsdag in Brussel kijk je toch weer wat anders tegen de wereld aan. Vlak nadat ik alle verontrustende berichten op m'n iPad zag binnenkomen stapte ik in de Rotterdamse metro en keek ik toch wat beter om me heen of ik niets verdachts zag. En in het stadhuis was de beveiliging ook aangescherpt en voelde ik de behoefte om extra opvallend met m'n pasje te wapperen om te laten zien dat ik er thuishoor en niets verdachts van plan was.

Een dag erna fietste ik ons woonerf op en zag ik iets verdachts achter de bosjes duiken. Ik keek goed en zag dat het een man was. Een man die achter een bosje duikt? Maar wat had hij nou aan? Een koeienpak !

Ik knipperde even met m'n ogen en zag daarna verderop een groepje schoolkinderen komen aanlopen, druk pratend en met een blaadje in hun handen. Het bleek een 'vossenjacht' te zijn; zo'n heerlijk onschuldige speurtocht waarbij kinderen kris-kras door de wijk lopen om vragen te stellen aan allerlei verklede en op verschillende plekken verstopte volwassenen. 

Het ging het dus gewoon om een onschuldige koe. Hoewel: tussen al het ellendige nieuws stond ook in de krant dat een nieuwe schijf van vijf was opgesteld, aan de hand van de voedingsadviezen van de Gezondheidsraad. Daarin wordt onder andere geadviseerd meer groente, bonen, peulvruchten en vegaburgers te consumeren en minder vlees en zuivel. Dus in de ogen van de Gezondheidsraad is die koe (met z'n vlees, melk en boter) wel degelijk 'verdacht'.

Maar geen paniek. Ik ga er van uit dat de organisator van de vossenjacht tegen de koe sowieso nog gezegd heeft 'geen bommetje!'

Cruijff

Op 28 april 1984 stond ik met m'n jonge broertje op de tribune van DS'79 aan de Dordtse Krommedijk. Tien jaar na de zilveren WK van 1974 en vier jaar voor het gouden EK van 1988 vertelde ik de toen 8-jarige Raymond dat we een bijzondere wedstrijd zagen.

Vlak voor ons liepen namelijk twee Amsterdammers in een Feyenoord-shirt. Twee beroemde Amsterdammers! Van de nog jonge Gullit was namelijk al wel duidelijk dat het een grote ster zou gaan worden, en die andere mijnheer... dat was zo ongeveer de beroemdste Nederlander aller tijden: Johan Cruijff!

Wanneer we vroeger met onze ouders op vakantie waren in het buitenland en hun talenkennis niet verder kwam dan 'frites et croissants' lukte het altijd nog om een soort van gesprek aan te gaan doot het noemen van de naam Cruijff. Iedereen ter wereld kende Cruijff!

Vorig jaar was ik met Bastiaan in Camp Nou.
Daar hebben we niet alleen het veld, de tribunes en de persruimtes bezocht, maar hebben we ook een tijd rondgelopen in het museum van FC Barcelona.
En naast alle aandacht die het museum besteedde aan Messi (de held van vandaag de dag) was heel duidelijk dat Barcelona Cruijff nog altijd omarmt.

Als jong ventje kreeg ik van mijn oom Ton, die op de reclameafdeling van een jeneverfirma werkte, een poster en een sticker met Johan Cruijff erop.
En als bewijs dat Cruijff echt zijn handtekening erop had gezet kreeg ik ook een foto van mijn oom mét Cruijff.

Tjonge, wat maakte dat een indruk... Net als het trieste nieuws van vandaag trouwens. Dat maakte wereldwijd indruk. Een paar weken terug zei Nederlands beste voetballer aller tijden nog dat hij het gevoel had dat hij bij de rust 2-0 voor stond. Maar nu de wedstrijd is afgelopen blijkt hij te zijn vertrokken naar de eeuwige Cruyff-courts.
Het lijkt wel weer 1974. Ook toen begon Johan de finale goed maar waren we er op 't einde toch ingetuind.

Mag ik het op z'n Cruijffiaans proberen?
'Dat je als voetballer onsterfelijk bent betekent jammer genoeg niet dat je niet dood kan gaan'.

Hersens

Voordat ik dinsdagavond met zo'n 20 à 30 sportievelingen een aantal partijtjes volleybal speel, oefenen we altijd eerst met smashen (waarbij we één voor één een voorgezette bal over het net rammen) én met serveren. Daarbij staan zo'n vijftien man (en vrouw) aan beide korte zijden van de zaal ballen naar elkaar (of in het net) te loeien. Net toen ik eergisteren een bal zo'n service-mep wou geven kreeg ik er een van 'n overbuurman vol in m'n gezicht. Stoer als ik (soms) ben riep ik iets van 'zo-hé!!' en ging ik onverstoorbaar verder zonder er nog last van te hebben.

Dat was de volgende morgen anders. Al voor ik opstond voelde ik een flinke nek- en hoofdpijn en vlak voor ik naar kantoor ging werd ik misselijk... Ik ben gewoon naar m'n werk gefietst, maar ging me daar steeds minder senang voelen. Hoofdpijn, misselijk, duf. Misschien toch een lichte hersenschudding? Ik ben begin van de middag naar huis gegaan om daar een poosje plat te liggen en was 's avonds weer genoeg opgeknapt om op de iPad werk 'in te halen'.

Vanmorgen dacht ik in eerste instantie dat m'n hersenen weer als vanouds functioneerden (ik wilde eerst 'normaal' tikken, maar wist niet of dat woord de lading dekte).
Maar toen ik dichter bij kantoor kwam kreeg ik blijkbaar een terugslag, want dacht ik mannetjes met oranje vlaggetjes bovenin de Erasmusbrug te zien hangen.
En dat terwijl het nog meer dan een maand duurt voor het Koningsdag is en Oranje zich niet heeft geplaatst voor het EK.

Ik haalde m'n schouders op en ging naar binnen.
Net voor ik aan een bureau wilde aanschuiven keek ik naar buiten en leek het net of ik buiten in de Rijnhaven een stuk of twintig bomen in boeien zag dobberen. 
Ik besloot rustig te gaan zitten en te wachten tot die rare beelden zouden verdwijnen.

Want vanlieverlee zullen dat soort hersenspinsels wel wegtrekken, toch? 

Mocht ik over een poosje nog steeds rare dingen zien - zoals (ik noem maar wat) een bericht in de media dat een rijke schreeuwlelijk met raar haar president van Amerika wordt - dan laat ik het jullie wel weten...

Aan de lijn bij Heijn

Ik heb in het weekend regelmatig van die combi-dagen. Afgelopen zondag bijvoorbeeld realiseerde ik me dat ik mijn vorige week gekochte kostuum (dat wat moest worden 'ingenomen') kon ophalen en bedacht ik dat ik dat mooi kon combineren met een lange wandeling met de hond, met benzinetanken én met een boodschap die ik wilde doen.

Omdat het later in de middag zou gaan regenen besloot ik te beginnen met een wandeling bij de Zevenhuizerplas. Zo kon ik meteen zien dat de aanleg van de jachthaven en waterskibaan daar al flink opschoot. Terwijl ik daarna op het strand langs de waterlijn liep zag ik dat er aan de boulevard een Albert Heijn zat waar ik die boodschap meteen even kon doen. Ik bond Moos met zijn riem vast aan een 'honden-haak' voor de winkel, zei hem (zoals altijd) dat hij even moest wachten en liep naar binnen. Op zoek naar zo'n grote sinaasappelpersautomaat met van die flessen die je zelf moet vullen.

Toen ik tevergeefs rond keek op de groente- en fruitafdeling zag ik tot m'n schrik ineens vanuit m'n ooghoek rustig Moos komen aandribblen, z'n riem over de grond achter zich aanslepend...!

'Moos, wat doe jij hier nou?' vroeg ik verbaasd, alsof hij zou antwoorden. Ik had 'm blijkbaar niet goed vastgemaakt...

Rustig pakte ik z'n riem en liep ik door de ingang weer naar buiten. Het viel me wel op dat er niemand in de winkel op het voorval reageerde. Terwijl een supermarkt toch echt verboden terrein is voor een hond, zelfs al zit hij keurig aan de (al dan niet over de grond slepende) lijn. In een supermarkt zijn dieren alleen toegestaan mits ze ingepakt in plastic in de vitrines liggen. En Albert Heijn schijnt deze week een uitzondering te maken voor hamsters.

De BuurtApp

Sinds enige tijd hebben wij een Buurtapp. Tientallen mensen in de wijk kunnen elkaar zo eenvoudig en snel via de Whatsapp informeren wanneer ze iets verdachts zien in de wijk. In de praktijk betekent dit gelukkig dat er op die app maar weinig gebeurt.
Maar een poosje terug was het ineens zo ver. Een buurtbewoonster meldde dat ze twee verdachte jongens met capuchons en rugzakken al een paar keer door een straat naast ons had zien lopen. Al snel bleek dat ook anderen hadden gezien dat de jongens zich opvallend gedroegen en dat ze steeds dezelfde route richting het schoolgebouw liepen... Reden voor de beheerder van de buurtapp - een politieagent - om op de fiets te stappen en een kijkje te gaan nemen.
Ik las Wilma voor wat er allemaal op de app verscheen. Maar omdat ik vergat mijn spannende voorlees- of hoorspelstem te gebruiken verflauwde haar aandacht op een gegeven moment. Zelfs toen ik voorlas dat de agent een flits had gezien en dat hij het schoolalarm hoorde afgaan verblikte of verbloosde ze nauwelijks en gaf ze de voorkeur aan een of andere spannende tv-serie.

Het bleef daarna even stil en ook mijn interesse zakte wat weg.
Maar dat veranderde op slag toen we ineens vlak boven ons huis een helikopter hoorden hangen..! Daarna bleef hij een tijd lang heel laag rondjes vliegen boven de wijk.
Ik vond het bijzonder, maar constateerde dat men blijkbaar met een helikopter de jacht op de capuchon-jongens had ingezet. Ook waren er inmiddels allerlei ontploffingen te horen...
Wilma bleef nuchterder (waarschijnlijk tóch omdat ik niet boeiend genoeg voorlas) en ze kreeg gelijk. De fiets-agent app'te dat die helikopter te maken had met een grote anti-terrorisme-oefening aan de overkant van de rivier.
Een verontruste buurtbewoner vroeg voor de zekerheid nog of die ontploffingen, schoten en harde knallen ook met die oefening te maken hadden. Dat bleek inderdaad
zo te zijn.

Van de capuchon-jongens is niets meer vernomen. Maar wat zullen die geschrokken zijn! Dachten ze even een klein kraakje te zetten, zit het halve Nederlandse leger ineens achter ze aan!

Nu maar hopen dat ik dit spannender heb opgeschreven dan dat ik het aan Wilma voorlas...