Cor

'Je zou toch eens wat tactischer moeten zijn met opmerkingen tegen vrouwelijke collega's', hadden we hem al meerdere malen gezegd. Had er een een nieuw jurkje gekocht, dan riep hij 'wat een smurfenjurk' en had iemand van de afdeling communicatie twee modieuze (?) knotjes van haar haar gedraaid, dan vergeleek hij ze in het bijzijn van anderen met Mickey Mouse. En er was die keer dat hij er een wilde plagen door haar jas in een kamer aan de andere kant van de gang te hangen, natuurlijk met de bedoeling om wanneer ze zich serieus ging afvragen waar haar jas toch was heus te zeggen dat hij die had verhangen. Ware het niet dat hij na een poosje zijn verhang-grap vergeten was en - dus zonder haar te waarschuwen - naar huis was gegaan. Om over de vele seksistische opmerkingen hier maar te zwijgen.

Het was vaak lachen geblazen, ook tijdens momenten dat hij besloot inderdaad tactischer te opereren richting het vrouwelijk geslacht. Zoals tegen die collega die geheel tegen haar gewoonte in een rok in plaats van een broek had aangetrokken. 'Leuke rok heb je aan' had hij gezegd, waarna ze naar hem toe kwam lopen en een hak op zijn voet plantte. Ze ging ervan uit dat hij eigenlijk wilde zeggen dat ze lelijke knieën had.

Deze en vele andere voorvallen zijn begin dit jaar in het boekje 'Cor is Cor' verzameld en hebben we op 14 februari aan de hoofdrolspeler zelf overhandigd. Mijn baas Cor was al anderhalf jaar ziek en nam met een zeer druk bezochte feestelijke bijeenkomst afscheid van zijn werkzame leven.

Komende zaterdag viert een grote groep mensen zijn leven nóg een keer. Hijzelf kan er helaas niet meer bij zijn. We zullen hem missen; zaterdag maar ook lang daarna.
Sinds afgelopen vrijdag kunnen er geen nieuwe anekdotes aan zijn boekje meer worden toegevoegd...