Steengoed

Tijdens een barbecue bij mijn zus, een paar weken geleden, vroeg Bastiaan of je een roostertje op de barbecue met je blote handen kon aanraken. 'Dat kan best', antwoordde m'n zus, 'alleen brand je dan op een verschrikkelijke manier je vingers!'

'Huhu..', zei Bastiaan droog, 'da's nou typische Te Veldhuis-humor'.

Deze week vroeg Bastiaan's meester of de kinderen een schilder van rommelige, oud-hollandse tafereeltjes kenden, waarvan de voornaam Jan is en de achternaam 'iets hards'. Bastiaan stak zijn vinger op en antwoordde glimlachend 'Jan met de korte achternaam'. De meester lachte en zei 'da's niet goed, maar wel goed gevonden'.

Ik weet niet of Bastiaan de dubbelzinnigheid van zijn grap helemaal besefte, maar gelukkig beschikt de volgende generatie ook over de in deze harde wereld broodnodige humor! Ik vond 'm in ieder geval 'Steen-goed'.

sms-sen

Wanneer ik sms heb ik altijd ruzie met de functie op m’n mobiel die uit zichzelf mijn woorden afmaakt. Ik weet niet hoe de functie officieel heet, maar ik noem hem de Gilles de la Tourette-functie. De meest merkwaardige woorden verschijnen op m’n display en wanneer ik niet goed oplet stuur ik ongewild kwetsende of aanstootgevende teksten de wereld in. Zo noemde ik mijn collega Marina onlangs Marinade. Ook stotter ik vreselijk met sms-sen. Hele woorden stuur ik twee keer rond omdat ik blijkbaar een toets twee maal indruk.

Maar gelukkig merk ik dat er meer mensen last van hebben. Laatst ontving ik een sms van een andere vrouwelijke collega, waarin ze refereerde aan ons gesprek van gisternacht. Ze had – neem ik aan – gewoon ‘gisteren’ willen tikken, maar ook hier had haar gsm een eigen willetje. Wilma checkt mijn gsm (volgens mij) niet, maar ik moest toch even denken aan die reclame waarin die sukkel zijn vriendin uitlegt dat in de sms van zijn collega met ‘tot over m’n oren’ een muts met van die flapjes wordt bedoeld…

http://www.youtube.com/watch?v=jK9fRV7D_LU

Stoer

In de James Bond-films die we de afgelopen weken bekeken beschikt 007 over grote luxe hotelsuites. In de ruime zithoek nuttigt hij dan zijn Wodka-Martini ('shaken, not stirred') of bestudeert hij zijn van Q meegekregen geheime wapens en in zijn bed of onder de douche treft hij regelmatig onverwacht de aantrekkelijke dames aan waarnaar hij eerder die dag in het casino knipoogde. Stoer hoor...

Van dat soort zaken was geen sprake in het hotelletje in de derde Looierdwarsstraat in Amsterdam waar we vorige week zelf een nachtje doorbrachten. Onze kamer bleek aanmerkelijk minder luxe dan die van die stoere Bond. Maar dat was ook niet nodig. Het was een prima plek van waaruit we Amsterdam konden bekijken. We bezochten Madame Tussaud, maakten een rondvaart door de grachten en wandelden door de drukke binnenstad.
Toen Bastiaan in het kapelletje op het Begijnhof een kaarsje aanstak vroeg Wilma voor wie hij dat deed. 'Voor oma' zei hij, 'dat ze weer helemaal beter wordt'. Toen hij daarna zag dat dit antwoord Wilma 'raakte' zei hij nog dat ze van hem altijd steun zou krijgen.

Kijk, en dat vind ik nou stoer. Dat soort dingen zie ik James Bond nog niet zeggen...

Waterl'eau

Net toen vorige week het zoveelste kabinet van onze zuiderburen sneuvelde in verband met de taalstrijd was ik anderhalve dag in België/Belgium. Met collega´s uit Amsterdam, Den Haag en Utrecht sprak ik met mensen van de Europese Commissie en het Europees Parlement over milieu- en klimaatmaatregelen.

Dinsdag nam ik aan het eind van een gewone werkdag de trein richting Brussel/Bruxelles; normaal gesproken een rit van ongeveer twee uur maar dankzij flinke vertragingen een uur langer. Pas tegen negenen schoven we in een restaurant aan bij het diner.

Omdat alle hotelbedden in Brussel/Bruxelles bezet waren moesten wij voor onze overnachting uitwijken naar een hotel in Waterloo (L´eauloo of Water/l´eau?). Er waren busjes voor ons geregeld. Martin’s Grand Hotel lag in een bosrijke, heuvelachtige omgeving en was van alle gemakken voorzien. Maar omdat we pas tegen twaalven arriveerden hebben we nergens gebruik van kunnen maken.

Wel dronken we nog even wat aan de bar. Niet te veel natuurlijk, want voor je het weet wordt je na zo’n vermoeiende dag misselijk en overgeven in Waterloo lijkt me niks.

De volgende morgen moesten we al weer heel vroeg op pad en wilde ik in m’n (te) luxe badkamer eerst even een lekkere douche nemen. Ik draaide de kraan open en de badkraan spoot voluit. De vraag was nu hoe ik het water richting douchekop kreeg in plaats van richting badkraan. Wat ik met m’n slaperige hoofd ook probeerde, het lukte me niet.

Ik heb me tenslotte maar aan de wastafel gewassen. De doucheslang bleef waterloos...