donderdag 25 december 2008

Musical

De afgelopen week stond voor ons in het teken van de musical. Zaterdagavond woonden we een première bij in het Oude Luxor-theater in het centrum van Rotterdam. Niet van een grote, commerciële Joop van den Ende-musical, maar van 'Suske en Wiske en de Circusbaron'; een leuke, sympathieke voorstelling die afgelopen maandag lovende kritieken kreeg in het AD. Het was genieten voor groot en klein...

En donderdagavond speelde Bastiaan ‘herder 2’ in de kerstmusical van school. Nog voor de voorstelling begon riep hij me al van verre toe ‘let straks maar op hoor.. Ik heb geen plankenkoorts’. En inderdaad, daar waar andere kinderen (vooral de meisjes) zacht mompelend hun ingestudeerde tekstjes afdraaiden, was Bastiaan een van de weinigen die durfde. En toen de herbergier even zijn tekst kwijt was, was Bastiaan degene die hem toefluisterde wat hij moest zeggen (daarna triomfantelijk zijn duim opstekend naar het lachende publiek).
Na afloop sprak ik in de aula de vader van een collega-herder. Hij noemde mijn ‘herder 2’ lachend een show-mannetje en vertelde dat zíjn – wat meer bedeesde - 'herder 1' kort geleden is gevraagd om bij Sparta te komen voetballen. Een beetje gekscherend bedachten we dat hij over enkele jaren misschien voetbalt in de Nieuwe Kuip, waarvan onlangs de plannen in de krant stonden. Míjn herder heeft niets met voetbal en zal - als opvolger van Kuyt en Makaay - een voetbalstadion niet in extase brengen. In plaats van de Nieuwe Kuip is het Nieuwe Luxor meer iets voor hem. In zo'n grote, commerciële Joop van den Ende-productie…

donderdag 18 december 2008

Santa

Op het Eendrachtsplein in Rotterdam is onlangs een beeld van Santa Claus neergezet. Zo’n beeld past natuurlijk prima bij deze donkere, zonloze dagen voor de kerst, waarop iedereen zijn kerstinkopen doet. Maar deze door Paul McCarthy vervaardigde Santa schijnt juist te moeten fungeren als protest tegen de commercialisering. In Rotterdam en omstreken wordt het beruchte beeld Kabouter Buttplug genoemd, in verband met het attribuut in zijn hand dat wel enigszins op een kerstboom lijkt maar meer op iets anders.

Na felle discussies in de Rotterdamse gemeenteraad is het beeld eerst een paar jaar verbannen naar het binnenplein van museum Boymans van Beuningen. Dus op een onopvallend plekje in de schaduw, zeg maar... Maar anno 2008 vond men de tijd rijp voor een plaats midden op een Rotterdamse winkelstraat. Vanuit de donkere schaduw in de volle zon...

Onlangs besloot ik met Bastiaan een kijkje te gaan nemen bij het beeld. Meteen vroeg hij me wat hij in z’n hand had, maar gelukkig werd mijn antwoord ‘een kerstboom natuurlijk’ onmiddellijk geaccepteerd. Het beeld trok flinke aandacht en de oliebollenkraam die erachter staat speelt er handig op in door oliebollen in de vorm van de ‘kerstboom’ te verkopen.

Wie weet is het beeld hier best aardig op z’n plaats. Maar het is een behoorlijk gevaarte hoor, en om nou te zeggen dat het echt mooi is… Ik kan me zo voorstellen dat er ook winkeliers in de nabijheid van het Eendrachtsplein waren die fel hebben gereageerd toen ze hoorden dat het provocerende beeld kwam. Misschien iets in de trant van ‘weet je waar je godverdegodver van mij dat beeld mag stoppen!?’ En zo zijn we dan weer terug bij een plekje waar de zon nooit schijnt...

donderdag 11 december 2008

Sauna

Twee weken geleden in Finland is het er niet van gekomen om een bezoekje te brengen aan een echte Finse sauna. Maar toen ik enkele jaren geleden, midden in de zomer een paar dagen voor m’n werk in het Finse Tampere was, stond in de avonduren wél een saunabezoek op het programma. In tegenstelling tot hetgeen gebruikelijk was gingen we na een lange vergaderdag nu eens niet strak in pak naar een chic hotel, gemeentehuis of dinerboot, maar reden we met de bus naar een schitterend diepblauw meer omringd met magnifieke dennenbossen. Aan de rand daarvan stond een houten gebouwtje met een steiger ervoor.

Na een korte rondleiding door de sauna kregen we te horen dat de heren in het barretje wat konden drinken, zodat de vrouwen in het gezelschap zich op dat moment discreet naar de sauna zouden kunnen begeven. Dus zonderden de vrouwen zich af en stortten de heren zich op het Finse bier. Terwijl ik wat stond te praten en ondertussen over het enorme meer staarde, zag ik vanuit mijn ooghoek ineens het vrouwvolk poedeltjenaakt de sauna uit en de steiger op komen lopen om een duik te nemen. Nou vind ik dat (over het algemeen) geen vervelend gezicht, maar omdat er tijdens de rondleiding zo nadrukkelijk over de discretie was gesproken, draaiden de mannen zich netjes een beetje weg van het raam en keek men alleen 'per toeval' soms even naar buiten.
De vrouwen waren zich er overigens -zo bleek- helemaal niet van bewust dat je de steiger vanuit de bar kon zien, hoewel sommigen hun handdoek angstvallig om zich heen hielden (oei… hieruit blijkt dat ik ook tot degenen behoorde die per ongeluk soms nog even keken...)

Even later waren de rollen omgedraaid, met dát verschil dat de mannen wél wisten dat ze vanuit de bar te bezichtigen waren terwijl ze in het meer sprongen dat een maand ervoor nog dichtgevroren was. Tsjonge, wat was dat water koud…Afijn, toch maar zo goed en kwaad als het gaat de steiger weer opgeklommen en weer de sauna in. Daar trekt de kou vliegensvlug weer uit je lichaamsdelen. Groot was onze verbazing toen ineens de saunadeur openging en onze vrouwelijke 'collega' uit Helsinki flits-flits-flits een paar foto's nam en weer verdween.

Ik heb de bewuste foto's nooit gezien. Als we erom vroegen werd er lacherig over gedaan of overheen gepraat. Maar bij een bijeenkomst maanden later refereerde een andere vrouwelijke 'collega' - die er in Finland niet bij was geweest - eraan dat ze enkele mannen op foto's had gezien... We wilden er vooral nonchalant over doen, maar het maakte ons toch wat (ongemakkelijk) lacherig.... Ook vroeg ik me af hoe lang ik ookal weer uit het koude meer was toen de foto's werden genomen....
Ach… mocht je die foto's van me op internet tegenkomen, meld het me dan. Ik zal wel zo eerlijk zijn ze dan als bewijs op deze pagina te zetten, vanzelfsprekend discreet voorzien van een zwarte balk (of balkje..?).

donderdag 4 december 2008

Alarm

Vorige week maandag was er in ons landje sprake van een soort noodsituatie. Met grote letters stond er SPITSALARM voorop De Telegraaf. Er was in Nederland namelijk een beetje sneeuw gevallen dat misschien wel eens even kon blijven liggen. En wellicht zou er in de loop van de morgen opnieuw wat natte wittigheid naar beneden kunnen komen. Als gevolg hiervan stapten tijdens de ochtendspits automobilisten trillend van de zenuwen in hun auto en vielen vele treinritten uit.

Diezelfde avond vertrok mijn vliegtuig naar Helsinki. In het hele land was al uren geen sneeuwvlok meer te bekennen, maar dankzij uitgelopen reparatiewerkzaamheden als gevolg van de sneeuw kampten de treinen nog altijd met vreselijke vertragingen. En ookal was ik idioot vroeg richting Schiphol vertrokken arriveerde ik maar net op tijd voor m'n vliegtuig.

Terwijl ik moe onderuit zakte in m'n vliegtuigstoel (voor zover dat mogelijk is) zag ik Allen het vliegtuig binnenkomen. Allen is degene die het project trekt waarvoor ik naar Finland reis. Omdat we van elkaar niet wisten dat we dezelfde vlucht hadden geboekt reageerde hij verrast toen ik hem riep. Nadat we afspraken dat we op het vliegveld samen een taxi zouden nemen ging hij zo'n drie rijen voor me zitten.

Na een vlucht van zo'n twee uur en tien minuten zakten we het Finse luchtruim binnen. Tijdens flinke sneeuwbuien landden we en nadat we onze baggage hadden opgehaald spoedden we ons om half 1 's nachts Finse tijd naar de taxi-standplaatsen.

De sneeuwbuien nodigden niet uit tot lang wachten en dat was gelukkig ook niet nodig. Nadat onze koffers in de achterbak werden geladen stapten we in en trapte de taxichaufeur het gaspadaal diep in. Met een noodgang scheurde hij het vliegveld af, de dik besneeuwde snelweg op. Alsof we in een Olympische bobslee zaten schoten we de inmiddels verlaten straten van Helsinki in. Hellinkie-op en hellinki af, bochie naar links en bochie naar rechts... De chaufeur had zichzelf vast voorgenomen die stomme buitenlanders eens te laten zien hoe ze in Finland met sneeuw omgaan.

Nadat hij ons bij het hotel had afgezet dacht ik met weemoed terug aan ons landelijke ochtendblad dat waarschuwt om voorzichtig te gaan rijden wanneer er een wolkje dreigt over te trekken waar wel eens iets anders in zou kunnen zitten dan regen...