De Russen komen

Afgelopen zaterdag vierde Wilma haar verjaardag. Binnen werd gekletst over ditjes en datjes (en misschien nog wel meer) en in de achtertuin werd de kwartfinale tegen Rusland bekeken.
Tot dat moment was ik van plan deze week iets te schrijven over de manier waarop ik mijn eerste Nederland-Duitsland had beleefd. Ik was er namelijk bijna zeker van dat deze twee landen ook dit EK elkaar zouden treffen in de finale.

Ik zou dan geschreven hebben dat ik in 1974 als jonge tiener op kampeervakantie was in Frankrijk en Spanje. En dat ik van de halve finale tegen Brazilië alleen flarden had gezien. Naast het zwembad van de camping in Millau was een barretje waar de wedstrijd werd vertoond, maar volwassenen verdrongen elkaar voor het kleine tv-schermpje. Dus tussen het duiken en bommetjes maken in het zwembad door hoorden René en ik Oranje winnen...

Ik had het idee om daarna te schrijven dat we tijdens de finale kampeerden bij l'Escala aan de Costa Brava, op camping Montgo. En dat onze ouders geen zin hadden in een drukke, voetbalgekke menigte en daarom hadden besloten een lange wandeling te maken. René en ik werden afgezet bij een etablissement met tv, langs de weg richting strand.

Daarna had ik dan getikt dat dat zaaltje vol met dikke, bierdrinkende duitsers zat; een nogal groot contrast met twee nederlandse jochies van dertien die priklimonade al heftig vonden.
En toen begon de finale.. Al in de eerste minuut werd Cruijff onderuit gehaald in het strafschopgebied en schoot mijn held Neeskens de penalty raak!! We werden gek, en onze Duitse 'collega's' ook, maar op een andere mannier...
Maar ach, het vervolg weten we nog al te goed. Die Duitsers hadden de rest van de avond redenen genoeg om te feesten.
De afkeer van het Duitse voetbal is daarna nooit echt verdwenen. En dat heeft niks met de oorlog te maken hoor. Zei Michels trouwens niet dat voetbal oorlog wàs?

Maar ja, ik ben helemaal niet meer in de stemming om dat allemaal te gaan schrijven. Want ondanks alle waarschuwingen voor het rode gevaar zijn de Russen afgelopen zaterdag gekomen en schoten ze met scherp. Glasnost-helder werd dat Nederland niet in de finale thuishoort.
Nu maar afwachten of het komt tot een strijd Rusland-Duitsland en hoe deze strijd aan het Oostfront afloopt. Wat zeg ik dat nou trouwens toch weer ongenuanceerd. 'Don't mention the war', zei Basil Fawlty ooit al!

Vernoemen

Ik las laatst in de krant dat in China de afgelopen jaren meer dan vierduizend kinderen de naam Aoyun hebben gekregen. Op zich best een mooie Chinees klinkende naam, maar vertaald in het Nederlands betekent het ‘Olympische Spelen’. Het schijnt in China vaker te gebeuren dat kinderen naar een belangrijke gebeurtenis worden genoemd.

Voor ons nuchtere (!?) Nederlanders klinkt dat misschien wat gek. Maar ik kan me toch goed voorstellen dat kinderen die in deze voetbalgekke periode verwekt worden door vaders met brulshirts en moeders die zijn volgeplakt met AH-welpies, worden vernoemd. Ik neem aan dat niemand zich eraan waagt om bij de burgelijke stand aangifte te doen van E.K. Voetbal, maar er zullen dit jaar best best Robin's, Ruudjes of Giovanni's worden geboren.

Ikzelf liep al een poosje op deze aardkloot rond toen Marco van Basten een bekende voetballer werd. En hoewel Bastiaan geboren werd in het jaar dat de finale van het EK Voetbal in onze eigen Kuip werd gespeeld, is ook hij niet vernoemd.

Tóch zijn onze namen tijdens dit EK, waarbij bondscoach Van Basten de italianen, fransen en roemenen al oprolde, zo gek nog niet. Ik laat me vandaag de dag graag Marco van Bastiaan noemen.

Auto

Een lekker weekend voor de boeg, vanavond een afspraak voor een lange fietstocht door de duinen en onderweg lekker luisteren naar de top 40. Met dat vooruitzicht stond ik vrijdagmiddag te wachten achter een rij auto’s bij een stoplicht.
Een paar tellen later zag alles (vooral mijn auto) er geheel anders uit. Met een harde knal werd ik vanachter geraakt door een auto die bestuurd werd door een mevrouw die haar tomtom zat in te stellen en mij daardoor niet opmerkte. Ik schoot door en botste ook nog eens tegen mijn voorganger.
Resultaat: een flink gedeukte voor- en achterkant van m’n auto en een flauwige nek- en hoofdpijn…

Ik liep naar de auto achter me om de hevig geschrokken aanrichtster van het botswerk te kalmeren en daarna kostte het veel tijd om het een en ander met de bestuurders van de auto’s voor en achter me administratief af te handelen.

Pfoe, wat een begin van het weekend. Maar de auto reed nog, dus vervolgde ik m’n rit naar Leiderdorp, alwaar ik uit m’n gedeukte blik stapte en de heerlijke zomeravond gebruikte om met René zo’n veertig kilometer te fietsen.

Na een zaterdag mét en een zondag zonder hoofdpijn regelde ik maandag de verzekeringszaken en vervangend vervoer. Ik belde Wilma en zei dat ik een Opel Astra Station als vervangend vervoer had meegekregen. Zij zei me dat ze die veel te groot vond en vroeg me alsnog een kleiner autootje te regelen. Dat lukte…

Toen ik ’s avonds thuiskwam en Wilma met Bastiaan in de keuken stond te kokkerellen, vroeg ze wat voor autootje het was. Op mijn antwoord dat het echt een kleintje was, reageerde ze met ‘een SMART..?’ en na mijn bevestiging zei ze verontwaardigd ‘die zijn toch voor maar twee personen..!?’ Waarna onze jonge vriend van acht jaar haar aanvulde met ‘het zal wel een SMART For Four zijn’.

Hoezo smart…?

Fietssnelweg

Groen Links heeft plannen om in de regio Rotterdam fietssnelwegen aan te leggen. Fietssnelwegen zijn brede fietspaden die niet kruisen met andere wegen. Dus hoef je nergens voor een stoplicht te staan en loop je niet langer het gevaar door auto’s van je sokken gereden te worden. Men hoopt dat hierdoor meer mensen de auto laten staan en de fiets gebruiken.

Ik ben een fanatiek fietser, maar ik geloof niet in de plannen. Over het algemeen zijn de fietsroutes namelijk best goed. Wel is het zo dat met een paar eenvoudige aanpassingen veel winst valt te behalen. Over de Maastunnel heenrijden, door Het Park bij de Euromast, lijkt bijvoorbeeld logischer dan met de fiets minutenlang te moeten stilstaan voor een rood licht, op de plek waar al die vieze uitlaatgassen de Maastunnel verlaten…

En er zijn een paar onlogische situaties, zoals een fietsverkeerslicht aan deze kant gecombineerd met een verbodsbord aan de overkant van de oversteekplaats !!

















Maar een fietssnelweg is in mijn ogen geldverspilling. Laat men eerst de bestaande fietspaden maar eens goed gaan onderhouden. Want ik kom onderweg naar m’n werk aardig wat hobbels in het asfalt en losliggende tegels tegen, dankzij boomwortels die alles omhoog duwen.

En de naam van het nieuwe idee is ook niet handig gekozen. Vanwege de criminaliteit in de grote stad denken de mensen aan heel iets anders bij de woorden fiets snel weg.